Í dag hava vit vitjað á Varðanum, sum er bókasavnið á skúlanum.
Hvørt ár í jólamánaðinum verða vit boðin oman á bókasavnið, har ein bókavørður lesur søgu fyri okkum. Í ár var tað Lissi, sum las okkum eina søgu.
Søgan snúði seg um eina gentu, sum bleiv burtur jólaaftan. Hon rættari sagt gloymdi seg sjálva burtur í einum leikuhandli, har hon fann eina so vakra dukku, sum var í reyðum kjóla.
Vit hoyrdu um familju hennara, sum var beingin fyri, at okkurt álvarsligt hendi henni.
Hon bleiv funnin aftur í øllum góðum. Men tann, sum fann hana var ein maður, sum helt til í Steinatúni, ein bumsur, sum søgan fortaldi okkum. Hann var stummur, og fekk ikki sagt familjuni, at tað var hann, sum fann hana. Ístaðin bleiv hann handtikin fyri at hava stolið hesa neyðars gentu. Fólkini hildu beinanvegin, at tað mátti vera hesin maðurin, sum hevði gjørt hesa brotsgerð. Lukkutíð var gentan sjálv so skilagóð og fortaldi løgregluni, at hesin góði maðurin hevði hjálpt sær. So hann bleiv leyslatin aftur, og slapp at halda jól saman við familjuni og tey blivu vinir fyri lívið.
Ein góður boðskapur um, at tað hevur týdning at halda saman og vera góð við hvønn annan. Og at sjálvt um man ikki altíð sær út til at vera so fittur, so kann man vera tað innast inni. :)
Børnini vóru røsk og tímdu sera væl at lurta.
Eisini siga vit takk til starvsfólkini á Varðanum fyri at gera umhvørvi so hugnaligt við dempaðum ljósi og ístaðin at hava livandi ljós í lesikrókinum. :)
Vit eru sera takksom og heppin at hava so dugnaligar bókavørðar, sum tíma og duga so væl at gera tað hugnaligt fyri okkum í forskúlanum. :)